به گزارش سینماپرس، تهیه‌کننده فیلم «به رنگ ارغوان» در گفت‌وگویی با ایسنا درباره سختی‌های ساخت فیلم دفاع مقدسی بیان کرد: به نظرم به طور کلی فیلم‌های حوزه دفاع مقدس باید به دو دسته تقسیم شوند؛ یکی برای زمانی که جنگ است و  بیشتر باید آثاری برای تشویق مردم و حمایت از کسانی که می‌روند تا از کیان کشور دفاع کنند تولید شود. به هر حال جنگ در هیچ دوره تاریخی اتفاق خوبی نیست و همیشه مذموم بوده است. جنگ هم تخریب فیزیکی دارد و هم روحی و روانی و بسیاری مشکلات را به وجود می آورد؛ از جمله وقتی آدم‌ها سرپرست خانواده یا جوانان خود را از دست می‌دهند، دچار معضلات و مشکلات بسیار زیاد می‌شوند.

او ادامه داد: دست دیگر برای زمانی است که جنگ تمام می‌شود. تصوری که ما در کشورمان برای ساخت فیلم‌های دفاع مقدس داریم این است که گویا هنوز دوران دفاع مقدس و جنگ است و باید فیلم‌های مهیج و بی حاشیه ساخت تا مردم با حُسنهای جنگ آشنا شوند.  این رویکرد برخلاف زمان جنگ، امروزه دیگر کار کردی ندارد، اما الان به دلیل آن که مردم با تخریب‌های جنگ کاملاً آشنا شده‌اند نیاز است که بیشتر به معضلات آن بپردازیم. اما مسئله اینجاست که وقتی شما معضلات جنگ را مطرح می‌کنید دچار ممیزی  می‌شویم.

ساداتیان افزود:‌ در این نوع فیلم‌ها مثل فیلم‌های سیاسی و اجتماعی وقتی معضلی را مطرح می‌کنید با سختی با آن برخورد می‌شود به همین دلیل فیلم‌هایی که ساخته می‌شوند اگر بخواهند حاکمیت را راضی کنند، مردم چندان راضی نیستند و اگر هم رضایت مردم را مورد توجه قرار دهند، حاکمیت را راضی نمی‌کنند پس عطایش را به لقایش می‌بخشند مثل شرایطی که در حال حاضر در حوزه فیلم‌های پلیسی وجود دارد.  در حوزه دفاع مقدس هم چون مدعیان بیشتر هستند ممیزی‌ها با سختی بیشتری است و میان دست اندرکاران تولید کمتر رغبتی وجود دارد که وارد این حوزه شوند، مگر اینکه بگویند پولش را یک سازمان یا نهادی می‌دهد، فرامین ذهنی‌شان را هم اعلام می‌کنند تا فیلم براساس آن ساخته می‌شود و آنوقت دیگر اینکه مردم بروند و فیلم را تماشا کنند و فروش خوبی داشته باشد خیلی فرقی نمی‌کند.

این تهیه‌کننده سینما در پاسخ به اینکه آیا خودش هم به جایی رسیده که عطای کار در چنین حوزه‌هایی را به لقایش ببخشد و اگر روزی بخواهد فیلمی در حوزه دفاع مقدس بسازد چه اولویتی برای پرداختن دارد؟ گفت: واقعاً همین‌طور است که آدم جرأت نمی‌کند به کار در چنین موقعیت‌هایی ورود پیدا کند، ضمن اینکه مسئله مهم این است که اگر بخواهیم کار کنیم و معضلی را مطرح کنیم آیا بستر آن وجود دارد؟ قطعا وجود ندارد پس وقتی می‌بینیم بستر لازم نیست ترجیح می‌دهی به بعضی قصه‌ها اصلاً فکر نکنی بویژه آنکه خیلی از قصه‌ها را که می‌خوانی می‌بینی که بیشتر برای همان دوران جنگ و دفاع مقدس است نه دوران بعد از آن چون به هر حال محصولی را که تولید می‌کنید، باید دید مخاطبانش چه کسانی هستند و مطالبات اجتماعی‌اش چیست. وقتی اثری ساخته شود که مردم نتوانند با آن ارتباط برقرار کنند ساختش چه فایده‌ای دارد؟

او در پایان بیان کرد: با وجود همه این‌ها اگر خودم بخواهم الان فیلمی در این حوزه بسازم، عوارض تخریبی جنگ برایم جذاب‌تر است و خیلی به دنبال این که جنگ را گل و بلبل نشان دهم نیستم و فکر می‌کنم به معضلات و تخریب‌های جنگ باید بیشتر بپردازیم.